Mari masak naget @ nuget!!

On the way balik keje tadi, perut da berkriak-kriuk... lapar la plak... padahal tengahari tadi aku da makan banyak da... nak menyinggah kat kedai makan adalah satu kemalasan bagi aku... ntah... aku memang payah btol nak singgah kedai makan kalau on the way balik uma... nak drive-thru MCD, asek makan MCD jek aku ni... MCD pun da bosan tengok aku asek drive-thru jek... sampai-sampai uma, tengok ape yang ade dalam peti ais dulu... ade naget @ nuget, ayam ayamas, squid tepung ngan capati... aku tarik naget @ nuget dan squid tepung kuar dari peti ais... sebab tu jek yang aku punye, yang lain tu housemate aku yang punye... da tanggal tudung sume, aku pun kembali semule ke dapor... JOM MASAK!!!

mule-mule skali mestila kene ade mende yang nak dimasak, tol tak? kalau takde, macamne nak masak... dan ini die... naget @ nuget aku yang punye... Nuget Ayam Lada Hitam atau dalam bahasa Inggerisnye Black Pepper Chicken Nugget, Seri Murni... serius memang sedap... kat sebelah die ade squid tepung... tapi tak sedap, so tak nak tunjuk...

kemudian, kene la ade minyak dan periuk atau kuali... yang penting sekali kene la ade dapo... tak kesah la dapo kayu ke dapo elektrik ke dapo gas ke... janji dapo la... minyak tu aku suke letak banyak sket sampai boleh menenggelamkan naget @ nuget tersebut...

pastu, idupkan api... kasi minyak tadi tu panas... kalau tak panas, glojoh nak masukkan naget @ nuget tu nanti bile da masak rase tak sedap dan rase beminyak di dalamnye... tu nanti da bukan naget @ nuget ayam... jadi naget @ nuget minyak plak...

bile minyak da panas, baru la masukkan naget @ nuget tersebut... ha tengok gambar yang belah kanan korang, bile masuk naget @ nuget die jadi macam tu, maknenye da cukup panas la tu minyak... nak masukkan naget @ nuget tu gune tangan bley, pakai sudu bley, pkai senduk dan sewaktu dengannye pun bley... aku orang miskin, masukkan pakai tangan jek... sile abaikan tangan raksase tersebut... k next...

kemudian, kecikkan api sket... biar die masak sampai ke dalam... kalau api biarkan besar, nanti masak kat luar jek... kat dalam basah lagi... biarkan naget-naget @ nuget-nuget tersebut masak sampai kekuningan dan kemudian palingkan die...biar yang atas tu ke bawah, dan yang kat bawah tu tadi ke atas... bile da puas ati, baru la angkat ke dalam pinggan macam ni...

squid tepung tu tepakse goreng skali walaupun tak sedap... rugi sebab da beli... takkan nak buang lak kan... papehal... Slamat Memasak~ huhuhuhu...

goreng naget @ nuget jek kot... tu pun nak masuk blog...

Awak!!!!

Tibela saatnye kite kembali semule ke kampung halaman selepas lebey kurang 3 bulan duduk terkurung... pagi tu kite sume berkumpul dekat stadium UIAM... mate saya ni tentula melilau-lilau cari awak... ahaha...gatal!! tak nampak pun... takpela... kan nanti duduk satu bas... eheeiii... tak sabar ok... bas pun da sampai... saya dan Faridatun naik bas cop tempat... letak beg kat area seat belakang... lupe plak, port blakang biasenye budak laki yang duduk... lepas letak beg, kitorang turun salam-salam lagi sekali ngan kawan-kawan yang belum naik bas... mase tu mestila sempat lagi nak nanges-nanges... 3 bulan walaupun rase macam kejap... tapi kami jadi rapat dah macam adek bradek... mane taknye, bukak jek mate nampak orang yang same setiap arie... ngan awak jek tak rapat... macamne tu?? bile da naik bas semule... OOG!! (Oh Our GOD bak kate Johan) ramai kot laki kat blakang tu... saya ngan Faridatun jek yang bediri... camno nak buek ni?? dengan selamber + malu kami pi blakang amek beg semule tambah jugak merungut-rungut mase amek beg tu... "sebok nak duduk sini... da letak beg tak nampak ke... main duduk jek..." tapi budak laki, biase la... lantak la sane... da tak memasal kitorang duduk depan... naseb baik tak depan sekali... barisan no.2, takde depan sekali kan... tau-tau jek bas da nak jalan... saya tak nampak pun awak... toleh jap la... naseb ade... oho... mase saya ke blakang tadi, saya tengok jek blakang kepale Faridatun yang depan saya, sebab tu saya tak pasan awak... malu sangat ni...

Saya rase lame giler duduk kat dalam bas tu... nape la tak sampai-sampai ni... ntah brape banyak kali ntah brenti... siap kitorang amek gambar kat toilet... toilet pun toilet la... eh... da kuar tol Yong Peng plak... da sampai BP ni... saya pun tepon mak abah, cakap tak lame lagi nak sampai bustand BP... tapi dalam kepale otak ni dok pk macamne nak dapat nombor tepon awak... sebab kat dalam buku yang awak tulis tu takde letak nombor tepon... macamne ek?? makin da nak sampai, makin bedebar plak... ape yang didebarkan pun taktau la... bas pun berenti... maknenye da sampai bustand la ni... jengah kat tingkap, nampak mak abah da tunggu... dok lambai-lambai lagi kat dalam bas... padahal jap lagi nak turun bas nak pi balik uma ngan mak abah... tu pun nak lambai... tengah sebok nak angkut beg, nampak awak lalu dan nak turun bas... saya cepat-cepat angkut beg, lantak la nak teburai ke ape... da amek beg kat bawah bas, saya pun letak beg kat tepi... kejar awak!! selamber jek tinggalkan beg... da la turun-turun bas tak salam mak abah dulu... trus lari... apoda... durhake btol... mak abah pun tecengang-cengang tengok saya lari...

Awak lalu kat lorong kat bustand tu... yang ade banyak publicphone tu... elex jek awak jalan eh... saya yang dok temengah kejar awak... kejar... sambil panggel HADI!! HADI!! HADI!! da tau name, bley la panggel... awak pun toleh... dengar upenye... saya pun break emergency... heeeeeeeeiiiiiittkk!!! (macam ni ke bunyik brek?) amek napas dulu... "nak nombor tepon Hadi boleh?" awak toleh kiri kanan, belakang... name ko jek kan yang Hadi kat situ, pehal nak toleh kiri kanan... awak tunjuk diri sendri... saya angguk... haddooiii la mamat ni... "takpela... nanti orang call..." awak kate... saya pun musykil jugak dengan penyataan awak tu... tapi malas la stay situ lame-lame... saya pun cakap "wokey..." saya pun jalan semule ke blakang... percubaan pertame mintak nombor tepon KECUNDANG!! awak tau tak yang saya ni first time tu la mintak nombor tepon budak laki... biasenye budak laki yang mintak nombor tepon saya... p.o.y.o.!! tak penah tau saya mintak nombor tepon budak laki secare direct selamber macam tu di khalayak orang ramai... kecundang plak tu... paiseh btol... saya ni pun t'pk-pk ape yang awak kate tadi... awak nak call? ade ke awak nombor tepon saya? bile saya bagi ar? macam tak penah bagi jek... saje kan awak... geram btol la! 

Perwira ku Mr. Magik Fantastik~

Perwira

Dikaulah harapan hati

Penghibur kala sunyi

Pergilah berbakti

Membela pertiwi

Perwira

Janganlah kekanda bimbang

Untuk pergi berjuang

Andainya kau gugur

Jasamu dikenang

Dengarlah lagu kucipta

Gubahan mesra nan manja

Sebagai ganti diri

Bersama kau berbakti

Untuk ibu pertiwi

Kekanda di medan perang

Adinda di medan seni

Sama-sama berjuang

Sama-sama berbakti

Semoga tabah hati

Majulah kekanda maju jangan undur

Dinda mohon doa restu

Rela sehidup semati bersamamu

Perwiraku

Busy -vs- Busy Body

Minggu lepas memang btol-btol busy... saya bukan busy yang busy body yer... busy yang btol-btol busy... haiisshhh... taula busy takyahla nak ulang banyak kali... nak tunjuk betape busynye aku ni... kene terlibat dalam Mesyuarat Lembaga Penasihat dot dot dot dot... tapi ade orang lain tu busy yang busy body... padahal si beliau itu pun terlibat jugak dalam mesyuarat tu... aku memang pelik la kan... melihatkan pegawai Gred41 melakukan kerje Gred1... ape ke he nye yob??? kalau nak jadi Gred1, buang degree, buang diploma, buang SPM tu sume... keje senang jek... ni tak, gaji nak lebey tapi keje nak sikit... takleh la macam tu... pastu mengeluh 24jam... kamon la babeh... sume orang ade masalah tersendiri... orang lain pun ade suami jugak... kecuali saya yer... bakal ade... ade anak-anak jugak... ni pun kecuali saye la eh... insyaAllah ade suatu ari nanti... kalau rase taknak ade komitmen lain, berenti jek keje... tumpukan 100% pade family anda...

Kadang-kadang tu bengang jugak rase... orang lain punye la bertungkus-lumus buat keje... sampai ke malam... takde pun nak riuh... nak hebahkan kat sume orang... kami elex jek... low profile... janji keje mantop... si beliau ni, dapat keje sikit terus nak kepo-kepo kat sume orang... siap canang bahawesenye si beliau lah yang paling busy in the world... Bush pun tak se'busy macam si beliau itu... tapi sebenarnye si beliau itu dok busy siapkan talking point dato' KP seminggu... ahhhaaiii... talking point jek kot~... seminggu ke? aik... pegawai pun lambat ke nak siapkan talking point tu? kami yang dok wat kertas kerje, slideshow pun da siap da... siap da susun kertas keje dalam fail untuk 40orang ahli mesyuarat lagi... owh... die tengah perah idea la... yang takleh tahannye si beliau tu bley plak kan nak suh kami OT ari Sabtu dan Ahad... yer kami akur... TAPI... si beliau itu plak yang tak datang... maunye tak hangin kami-kami ni... bukan main lagi eh die suh orang... papepun kami sangat kashian same PPK kami tu... bos tak pandang pun die wat keje... padahal die wat keje bertungkus-lumus... suami dan anak-anak die sampai bengang jek ngan die balik keje lambat ari-ari... tapi bos boleh plak nak berterime kaseh pada si beliau yang tak membawe ape-ape hasil tu... bos... sedarla sket... memang si beliau tu pandai bodek bos... sikit-sikit bos tanye si beliau... bukannye jeles... tapi meluat... sebab bos silap menilai + pandang pegawainye... mungkin jugak di atas keriuhan si beliau itu yang menyatakan si beliau lah yang paling busy banyak keje maka tenggelam la hasil keje PPK kami... owh macam tu eh... pasni aku kene wat macam tu jugak la eh... baru dapat Anugrah Pekerje Cemerlang... tu sume tak penting sebenarnye... yang penting, kite harusla ikhlas + amanah dalam melaksanakan kerje... barula dapat keberkatan... ikhlas tu hanye Allah yang tau...