Awak!!!!

Tibela saatnye kite kembali semule ke kampung halaman selepas lebey kurang 3 bulan duduk terkurung... pagi tu kite sume berkumpul dekat stadium UIAM... mate saya ni tentula melilau-lilau cari awak... ahaha...gatal!! tak nampak pun... takpela... kan nanti duduk satu bas... eheeiii... tak sabar ok... bas pun da sampai... saya dan Faridatun naik bas cop tempat... letak beg kat area seat belakang... lupe plak, port blakang biasenye budak laki yang duduk... lepas letak beg, kitorang turun salam-salam lagi sekali ngan kawan-kawan yang belum naik bas... mase tu mestila sempat lagi nak nanges-nanges... 3 bulan walaupun rase macam kejap... tapi kami jadi rapat dah macam adek bradek... mane taknye, bukak jek mate nampak orang yang same setiap arie... ngan awak jek tak rapat... macamne tu?? bile da naik bas semule... OOG!! (Oh Our GOD bak kate Johan) ramai kot laki kat blakang tu... saya ngan Faridatun jek yang bediri... camno nak buek ni?? dengan selamber + malu kami pi blakang amek beg semule tambah jugak merungut-rungut mase amek beg tu... "sebok nak duduk sini... da letak beg tak nampak ke... main duduk jek..." tapi budak laki, biase la... lantak la sane... da tak memasal kitorang duduk depan... naseb baik tak depan sekali... barisan no.2, takde depan sekali kan... tau-tau jek bas da nak jalan... saya tak nampak pun awak... toleh jap la... naseb ade... oho... mase saya ke blakang tadi, saya tengok jek blakang kepale Faridatun yang depan saya, sebab tu saya tak pasan awak... malu sangat ni...

Saya rase lame giler duduk kat dalam bas tu... nape la tak sampai-sampai ni... ntah brape banyak kali ntah brenti... siap kitorang amek gambar kat toilet... toilet pun toilet la... eh... da kuar tol Yong Peng plak... da sampai BP ni... saya pun tepon mak abah, cakap tak lame lagi nak sampai bustand BP... tapi dalam kepale otak ni dok pk macamne nak dapat nombor tepon awak... sebab kat dalam buku yang awak tulis tu takde letak nombor tepon... macamne ek?? makin da nak sampai, makin bedebar plak... ape yang didebarkan pun taktau la... bas pun berenti... maknenye da sampai bustand la ni... jengah kat tingkap, nampak mak abah da tunggu... dok lambai-lambai lagi kat dalam bas... padahal jap lagi nak turun bas nak pi balik uma ngan mak abah... tu pun nak lambai... tengah sebok nak angkut beg, nampak awak lalu dan nak turun bas... saya cepat-cepat angkut beg, lantak la nak teburai ke ape... da amek beg kat bawah bas, saya pun letak beg kat tepi... kejar awak!! selamber jek tinggalkan beg... da la turun-turun bas tak salam mak abah dulu... trus lari... apoda... durhake btol... mak abah pun tecengang-cengang tengok saya lari...

Awak lalu kat lorong kat bustand tu... yang ade banyak publicphone tu... elex jek awak jalan eh... saya yang dok temengah kejar awak... kejar... sambil panggel HADI!! HADI!! HADI!! da tau name, bley la panggel... awak pun toleh... dengar upenye... saya pun break emergency... heeeeeeeeiiiiiittkk!!! (macam ni ke bunyik brek?) amek napas dulu... "nak nombor tepon Hadi boleh?" awak toleh kiri kanan, belakang... name ko jek kan yang Hadi kat situ, pehal nak toleh kiri kanan... awak tunjuk diri sendri... saya angguk... haddooiii la mamat ni... "takpela... nanti orang call..." awak kate... saya pun musykil jugak dengan penyataan awak tu... tapi malas la stay situ lame-lame... saya pun cakap "wokey..." saya pun jalan semule ke blakang... percubaan pertame mintak nombor tepon KECUNDANG!! awak tau tak yang saya ni first time tu la mintak nombor tepon budak laki... biasenye budak laki yang mintak nombor tepon saya... p.o.y.o.!! tak penah tau saya mintak nombor tepon budak laki secare direct selamber macam tu di khalayak orang ramai... kecundang plak tu... paiseh btol... saya ni pun t'pk-pk ape yang awak kate tadi... awak nak call? ade ke awak nombor tepon saya? bile saya bagi ar? macam tak penah bagi jek... saje kan awak... geram btol la!