Mase tu kite da nak abes da PLKN... sibuk belatih kawad untuk closing ceremony tu... saya selalu pk macamne la lepas PLKN ni nanti ek... ade tak jumpe-jumpe ke... wat reunion ke... tapi join ke reunion tu nanti?? pagi, petang, siang, malam saya dok pk... owh... baru saya teringat... kan awak satu daerah ngan saya... nanti mesti balik Batu Pahat naik bas yang disediakan... mase awak pegi Kem Asahan tu, awak pun naik bas... mesti balik naik bas jugak... saya pun cepat-cepat tepon mak saya... "Mak... nanti adek abes PLKN ni, adek balik naik bas la... mak takyah amek kat sini eh..." mak saya pun "Okey..." jek... saya pun da senang atie jek ni... tapi betol ke awak naik bas ni?? awak naik bas ke tak ni ek?? takkan la saya nak pegi tanye kat awak kan... walaupun sebenarnye memang hati saya melonjak-lonjak nak tanye kat awak... tapi nampak macam pelik sangat jek nanti... takpela... baik tanye kat Azmira... Azmira menjadi mangse saya... huhuhuhu... tapi die sudi menolong maknenye bukanla mangse sangat... asal die tepon ke sms saya, saya mesti ade selitkan name awak... mesti punye ade... jadinye saya tau la awak naik bas ke tak... berkali-kali saya tanye die... dan agaknye berkali-kali jugakla die tanye kat awak... btol ke die ade tanye sebenarnye? baik bitau saya btol-btol sekarang!
Aritu ade rehearsel untuk closing ceremony tu... malam sebelumnye Azmira cakap nak bergambar ngan saya dan kawan-kawan yang lain... saya pun "Okey..." jek la... tetibe die kate "Eh... ko taknak ke begambar ngan Hadi?" saya otomatik kate "Bley ke wehh??" dengan nada excitednye... awak taktau abes lengan tangan kawan kat sebelah saya cubit... yes... yes...yesss!!!! Azmira kate nanti die tanyekan kat awak... tak lame lepas tu, Azmira tepon saya balik, die kate awak kate "Okey..." terujenye!!! awak tau tak... satu malam saya tak tido... dok tersengih-sengih... tak sabar nak tunggu arie esoknye... opss!! filem kamera macam tak berape nak cukup jek... mase tu hanye mampu pakai kamera yang gune filem... takde digital-digital ni... mahal... pagi-pagi lagi saya da pegi kedai, cari filem gulung tu... naseb baik ade... saya senang atie... bile da sampai mase nak rehearsal, tibe-tibe rase macam kelam-kabut... excited sangat ni... bile da duduk dalam dewan tu... tetibe... "Eh... mane peginye kamera aku tadi" cari punye cari... memang takde... haaa sudaaa... TERTINGGAAAALLLLL!!!!!!! kawan saya tak sempat berkate-kate, saya bedesup dengan cepatnye terus berlari menuju ke asrama... awak tau tak yang asrama saya tu atas bukit... dan awak ingat tak dewan tu kat mane?? mase tu saya pakai kasut betumit bekilat tuh... macam kasut raye zaman kanak-kanak dulu... Ya Allah punye la azabnye lari pakai kasut tu... saya pun ape lagi, tanggal kejap... lari sambil pegang kasut... naseb baik stokin tebal... tak rase sangat bahang jalan raye tu... sanggup tuhhh... punyela besemangat nak amek gambar ngan awak... orang tengok saya lari, jangan cakapla... yang naik kete, yang jalan kaki, yang dalam bas pun tengok... yang naik moto ape tah lagi... rase malu tu memang la malu... tapi lepas tu kot baru rase malu... mase tengah lari tak ingat malu... sampai jek dewan balik mase tuh belum start lagi... phhheeewww... naseb baik... rase tak sabar plak nak amek gamba ngan awak... hihihihihi... cepatla abes rehearsal ni... bile da abes, saya dok tejenguk-jenguk cari awak...tertoleh-toleh... tak senang dudk btol saya... kawan-kawan saya memang da paham sangat da ngan perangai saya ni... tibe-tibe terpacul plak Azmira... lain yang dicari, lain plak yang datang... hentam jekla labu... haaaiiissshhh...
Tiada ulasan:
Catat Ulasan